Rozdział 14

-Co ona tu robi?
Z samego rana od razu jakieś krzyki. Leniwie podniosłam się i moim oczu pokazał się Louis i Niall kłócący się. Położyłam głowę na poduszce.
-Co ona tu robi?-zapytał głośniej Louis.
A więc to on, tak krzyczy.
Znajdowałam się pokoju Niall'a. Ale chwila... Jak tutaj trafiłam? Oglądaliśmy filmu, jedliśmy słodycze, wygłupialiśmy się i nagle zaczęłam robić się senna, czyli zapewne zasnęłam tutaj. Uff... A już myślałam, że znów mogło coś zajść pomiędzy mną, a Niall'em. I właśnie w tej chwili przypomniałam sobie nasz wczorajszy spacer. To.. To było coś cudownego. Pamiętam jak prawie co wieczór, razem z Dark'iem chodziliśmy wieczorami po Los Angeles, ale z Niall'em było inaczej. Kochałam Dark'a, kocham go i będę już zawsze go kochała. Po raz pierwszy tak mocno kogoś pokochałam. Fakt, miałam wcześniej już chłopaków, ale nie kochałam ich, aż tak mocno. Zawsze myślałam, że będziemy razem już do końca życia, że pobierzemy się, zamieszkamy razem, założymy razem rodzinę, ale on to wszystko popsuł.Z każdym dniem, zapominam o nim coraz bardziej i bardziej. Nie tęsknię za nim, tak jak na początku. Mam teraz chłopców i to oni pomagają mi we wszystkim. Z zamyśleń ,,wyrwał'' mnie melodyjny głos, Niall'a.
-Natalie tu tylko spała. Nie wydarzyło się między nami nic.-powiedział blondyn.
-Nie wierzę Ci.  jak się obudzi, przekaż jej, że rodzice chcą się z nią spotkać jak najszybciej. -odrzekł mój brat i wyszedł z pokoju.
Podniosłam się i zapytałam się Niall'a:
-Co chciał Lou?
-Nie śpisz już?
-Nie, nie śpię. Wasza ,,rozmowa'' mnie obudziła. To co chciał Louis?-zapytałam ponownie.
-Przepraszam. Pytał się, dlaczego tutaj spałaś.
-I co mu powiedziałeś?
-Nic. Po prostu zasnęłaś i nic więcej. Lou kazał Ci...
-Słyszałam, ale dziękuję.
Przez dłuższą chwilę siedzieliśmy w ciszy.
-Masz może ochotę na śniadanie?
-Mam. To co, za pół godziny w restouraji na dole?
Blondyn przytaknął. On poszedł do łazienki, a ja zabrałam swoje rzeczy i ruszyłam do mojego pokoju. Rzuciłam telefon i kartę do pokoju na łóżko. Weszłam do łazienki ściągając z siebie koszulkę. Po szybkim prysznicu, owinęłam ciało ręcznikiem i poszłam po jakieś ubrania. Hmm... Dzisiaj chyba nie będę nic specjalnego robiła. Rozmowa z rodzicami, a potem koncert chłopców. Nic ciekawego. Po krótkiej chwili wybrałam całkiem ładny zestaw. Ubrałam się, uczesałam i zrobiłam makijaż.Przez kilka minut stałam i przeglądałam się z lustrze.  Hmm... Farba z włosów zaczyna mi schodzić. Trzeba by pomyśleć nad jakimś innym kolorkiem. Zaczyna mi nudzić ten monotonny, jasny różowy. Nudny jest. Wrzuciłam jeszcze do torebki gotowe rzeczy i byłam gotowa. Wyszłam z pokoju zamykając go. W czasie, gdy szłam do restoraucji, zorganizowałam spotkanie z rodzicami. Gdy weszłam do miłego pomieszczenia, w którym miałam zjeść śniadanie, siedziała już cała piątka. Podeszłam do Niall'a i pocałowałam go w usta. Chyba zaczynam się do tego przyzwyczajać. Usiadłam pomiędzy  Harry'm, a Liam'em. Okazało się, że dzisiaj na koncercie ma być Elenaor. Bardzo się ucieszyłam tym. Będę miała wreszcie co robić. Po zjedzeniu przepysznego śniadania, w którego skład wchodziła przepyszna sałatka owocowa, udałam się do parku, w którym miałam się spotkać. Usiadłam na ławce, nieopodal dużej i bardzo ładnej fontanny. Przyglądałam się ludziom, którzy mnie mijali, podczas, gdy siedziałam na twiterze.
                                                                              *Muzyka*
 Po około godzinie przyszli rodzice. Mama jak zawsze w eleganckiej sukience, najprawdopodobniej od Golce&Gabanna i do tego założyła cieliste szpilki. Tata ubrany w ciemne spodnie, zieloną koszulkę  i granatową marynarkę wyglądał bardzo przystojnie. Podeszłam do nich i dałam całusa w policzki. Postanowiliśmy, że udamy się na spacer. Rozmawialiśmy na wiele tematów, dopóki nie zaczęliśmy rozmawiać o mnie, Dark'u i Niall'u.
-Dlaczego zerwałaś z Dark'iem?-zapytał mama.
Zerwałam? ZERWAŁAM? To on ze mną zerwał, nie ja z nim. No, teraz to mnie zdenerwowała, a jednocześnie zraniła.
-Ja zerwałam?!? To on przyszedł do mieszkania chłopaków i oświadcza mi, że zrywa ze mną, bo mieszkam z piątką chłopaków!
-My.. My nie wiedzieliśmy. Gdy wrócił z Londynu, przyszedł do nas i powiedział, że zerwałaś z nim. No, a potem jeszcze, zobaczyliśmy w gazecie, zdjęcia, jak całujesz się z Niall'em i....
-I co...?
-Ojciec Dark'a jest świetnym reżyserem i dzięki niemu mogłabym dostać na prawdę dobrą rolę...
Nie słuchałam jej już dalej. Zaczęłam płakać. A więc, rodzice chcieli i szanowali mój związek, tylko dlatego, że moja matka mogła dostać rolę?!? Nie na widzę ich!
-Wiecie co? Cieszę się, że mieszkam z Louis'em, Harry'm, Liam'em, Zayn'em i Niall'em. A wiecie dlaczego? Dzięki nim wiem, że mnie toś na prawdę kocha i interesuję się mną. Gdy mieszkałam z wami, dawaliście mi pieniądze i wyjeżdżaliście. Nic więcej was nie interesowało! Nawet nie wiecie o tym, że cięłam się! A wiecie dlaczego? Przez was! Wszyscy mają rodziców, którzy kochają swoich dzieci, a ja czuję, że nie kochacie mnie! A Niall.. Niall to świetny chłopak, który troszczy się o mnie i zawsze mi pomaga. Możecie mówić o nim co chcecie, ale i tak nie zniszczycie naszego związku! Nigdy!  -wykrzyczał im.
Cały czas płakałam. Rodzice zaniemówili. Tym razem powiedziałam całą prawdę. Nie wytrzymałam. Zaczęłam biec. Słyszałam, jak mama z tatą wołają mnie i chyba nawet przez pewien czas biegną za mną, ale nie dogonili mnie. Gdy byłam już zmęczona, szłam płacząc tam, gdzie mnie nogi poniosą. Udałam się na plaże. Zdjęłam buty i zaczęłam iść na bosaka. W końcu doszłam do tej mniej zaludnionej cześć. Usiadłam na brzegu wielkiego kamienia i zaczęłam myśleć. Wiatr zaczął rozwiewać moje rozpuszczone włosy na wszystkie strony. Poczułam siłę, która kazała mi zapalić papierosa. Zaczęłam nerwowo szukać, czy mam jeszcze jakieś wolne papierosy. Jest! Znalazłam! Zapaliłam jednego, po czym rozpieszczałam się każdą sekundą. Siedziałam... Płakałam.... Paliłam... Myślałam... Dlaczego moje życie musi być takie zwalone? Czy nie za dużo już cierpiałam? Dobrze, że mój brat się jeszcze od mnie nie odwrócił. I mam nadzieję, że nigdy tek nie zrobi. Tęsknię za nim... Nie widziałam chłopaków przez kilka godzin i już za nimi tęsknię. Kocham ich... Na prawdę ich kocham. Dokończyłam palić papierosa, ogarnęłam się trochę i zaczęłam powoli wracać do hotelu. Po kilkudziesięciu minutach byłam już na miejscu. Tam dowiedziałam się, że chłopców już nie ma. 15:34. Nie dziwię się. Pewnie przygotowują się do koncertu. Po drodze do mojego pokoju wpadłam do na Josha, perkusistę.
-Co ty tutaj robisz? Wszyscy Ciebie szukają. -zapytał z troską.
Od początku trasy bardzo się z nim zaprzyjaźniłam.
-Na prawdę? Jedziesz na arenę?
-Tak, jadę. Jedziesz ze mną?
Przytaknęłam mu i jeszcze na szybko powiedziałam, że na mnie chwilę poczekał w recepcji.  Szybko pobiegłam do mojego pokoju. Przemyłam twarz i nałożyłam puder i korektor pod oczy, aby nie było widać, że płakałam. Wzięła jeszcze do ust gumę do żucia i spryskałam się perfumami. Po 15 minutach siedziałąm w samochodzie z chłopakiem.
-Płakałaś, prawda?-zapytał mnie.
Zdziwiłam się.
-A nawet jeśli tak, to co?
-Nic. Martwię się o Ciebie.
On naprawdę powiedział, że martwi się o mnie. A... A jeśli on coś do mnie czuję? Nie. On nie może do mnie nic czuć. Jesteśmy tylko przyjaciółmi. Przez resztę drogi nie mówiliśmy już nic. Gdy weszłam tylko do środka od razu rzucił się do mnie Louis z milionem pytań, a na konie powiedział krótkie:
-Bałem się o Ciebie.
-Nie miałeś na prawdę powodu. -odrzekłam.
-Miałem. Rodzice, gdy wrócili do hotelu powiedzieli, że pokłóciliście się znowu i uciekłaś. Jane płakała. O co się pokłóciliście?
-Nie chce teraz o tym rozmawiać. -powiedziałam.
Louis już się mnie nie więcej nie wypytywał. Podczas, gdy piątka przygotowywała się do koncertu, ja odrabiałam pracę domową. Ohhh... Dzisiaj była całą masa tego. Chciałabym już wrócić do Londynu, ale nadal zostać tutaj. Tak wiem, jestem niezdecydowana i dziwna, ale no cóż. Inni są mili, chamscy, a jeszcze inni uwielbiają zwierzęta, a ja jestem... dziwna? 5 minut przed rozpoczęciem koncertu, jak zawsze udałam się wraz z chłopakami za kulisy. Chwilę przed koncertem dałam Horan'owi bardzo namiętnego całusa. W czasie gdy my się całowaliśmy, Louis stał z uboczu, a reszta przeglądała się nam. 3,2,1! Chłopaki wchodzą na scenę. Tysiące dziewczyn zaczynają piszczeć. W połowie pierwszej piosenki dołacza do mnie Eleanor. Cały czas tańczyliśmy, śpiewaliśmy, po prostu świetnie się bawiliśmy. Aż nadszedł czas na Little Things. Przez całą piosenkę Niall patrzył na mnie tymi swoimi pięknymi oczami, w których po prostu utonęłam. Jeśli wogóle, można w kogoś ozach utonąć. A gdy nadeszła pora na jego solówkę, jedna samotna łza spłynęła mi po policzku. Byłam tak chole***e szczęśliwa. Na prawdę. Ale ta chwila nie trwała za długo. Po chwili skończyła się piosenka i zaczęła kolejna. I tak jeszcze kilka razy. Po dokładnych 2 godzinach chłopcy zeszli ze sceny. Niall podszedł do mnie i nieśmiało pocałował, tak jakby bał się, że zrobi mi krzywdę. Oddałam pocałunek. W czasie, gdy chłopcy ,,próbowali'' się ogarnąć, Louis z Elką witali się. Chyba wiecie o co mi chodzi.
-Co wy na to, abyśmy udali się na imprezę?-zaproponował z nienacka Niall.
-Ja jestem za! -krzyknęłam. -Tylko muszę wrócić do hotelu przebrać się.
-Okej. To ty z Niall'em jedziecie do hotelu, a my wybierzemy jakiś klub i później do nas dołączycie. -powiedział Harry.
Po 15 minutach siedziałam z Niall'em w samochodzie. Droga minęła nam spokojnie. Po pewnym czasie znaleźliśmy się w hotelu.
-Idziesz ze mną do mnie?-zapytał.
Blondyn przytaknął. Po szybkiej drodze do mojego pokoju, ja od razu rzuciłam swoją torebkę na łóżko, a obok niej usiadł Horan. Stanęłam przed szafą i zaczęłam szukać w niej ubrań. Dobrze, że nie wzięłam wszytskich swoich ubrań.
-Pomóc Ci?
-Mi? W czym?
-No pomogę Ci wybrać ubrania.
-Hmmm... a niech Ci będzie.-rzekłam.
Na co ja się zgodziłam? Ale okej. Kto nie ryzykuję ten traci. W czasie kiedy Niall wybierał mi ubrania, ja wzięłam prysznic i wysuszyłam ubrania. Owinięta w ręcznik wyszłam z łazienki. Chłopak siedział na łóżku, a raczej leżał. W dłoniach trzymał telefon i coś na nim robił. Obok niego leżały ubrania.
-Już przyszykowałeś ubrania?-zapytałam.
-Tak. proszę. mój ,,chłopak'' podał mi ubrania.
Wzięłam je i udałam się z powrotem do łazienki. No nie powiem, zestaw całkiem, całkiem fajny. Ubrałam się, a potem uczesałam. Włosy delikatnie pokręciły, aby były bardziej falowane nić są. Zrobiłam jeszcze makijaż. Nałożyłam na usta czerwony błyszczy, oczy pomalowałam jasnym cieniem i nałożyłam eyalner, wytuszowałam rzęsy i przykryłam niedoskonałości na mojej skórze. Została mi jeszcze tylko torebka. Po przejrzeniu się w dużym lustrze, wyszłam z łazienki. Spojrzałam na blondyna, a on na mnie.
-Idziemy już?-zapytał zniecierpliwiony.
-Poczekaj. Spakuję torebkę i możemy iść. Pomożesz mi?-powiedziałam, a Niall przytaknął.
Poprosiłam chłopaka, aby wyjmował rzeczy z torebki, w czasie gdy ja, będę je chowała. Szło nam bardzo szybko, dopóki irlandczyk nie wyjął z torby paczki papierosów.
-Natalie, co to jest?Obiecałaś mi...-powiedział ze smutkiem w oczach, które stały się delikatnie siwe.
To ja go zasmuciłam. Obiecałam, że nie będę więcej paliła.
-Niall, ja..-Horan przerwał mi, podszedł do mnie, kucnął i spojrzał w oczy.
-Natalie obiecałaś mi, że nie będziesz więcej paliła. Pamiętasz?
Nagle przypomniałam sobie, tamten wieczór:

   Weszłam do garderoby. Podeszłam do szafki gdzie trzymałam bluzki, miedzy nimi wygrzebałam paczkę papierosów i zapalniczkę. Otworzyłam paczkę i wyciągnęłam jedna fajkę. Zapaliłam ją i po chwili trzymałam ja w ustach. Z każdym zaciągnięciem się coraz to bardziej się uspokajałam. Nie dane było mi go dokończyć, ponieważ ktoś wszedł. A był to Niall.

Niall; Co ty dziewczyno wyrabiasz?!?

Nat: Nie widać pale.

Niall: Louis o tym wie?

Nat: Nie.

Niall: Ale jeszcze może się dowiedzieć.

Nat: Nie, Niall. Proszę nie mów mu o niczym. Będzie zły.

Niall: No dobra. Ale pod jednym warunkeim.

Nat: Jakim?

Naiil: Przestaniesz to robić.

Nat: Mogłam się domyśleć. Ale, Niall  ty sobie nie wyobrażasz jakie to trudne.

Niall :Wiem, dlatego pomogę Ci, Natie.

Awww.... Jak ja uwielbiam, gdy on tak mówi. Natalie, stop. pamiętaj, ze masz chłopaka, którego bardzo kochasz.

Nat: No dobrze.

Niall: Wiedziałem ze przystaniesz na mojej propozycji. A teraz oddawaj mi wszystkie paczki, jakie tylko masz.

Nat: Wszystkie?

Niall: Wszystkie.

Podeszłam do szafki i wyjęłam z niej 3 paczki fajek. Zostawiłam sobie jedną, pomijając tą co mam w mojej torebeczce na dole. Podałam mu je.          

Pamiętam tamten wieczór idealnie. Wtedy uwolniłam się od rodziców. 

-Wiesz, że będę musiał powiedzieć o tym Louis'owi?-zapytał mnie. 

-Niall, nie mów mu. Proszę. Nie chce, aby się martwił. I tak jestem teraz pod jego opieką. Nie mów mu... Prosze..Błagam.-błagałam. 

-Zrozum, że muszę. Wiesz, że to jest bardzo niebezpieczne?

-Wiem, ale...

-Nie ma żadnego ale. A teraz chodź. Chłopaki na nas czekają. 

-Nie mam już ochoty na imprezę. Możesz zadzwonić do chłopaków, że nie będę, bo nie wiem. Na przykład źle się poczułam. Ty jak chcesz to jedź. -powiedziałam. 

-No weź, chodź. Nie będziesz tutaj sama siedziała. Będzie niezła zabawa. Zapytam się Louis'a, czy będzie mogła jednaego drinka wypić. No chodź. 

Niall w końcu mnie ubłagał i pojechała z nim do wskazanego przez Harry'ego klubu. Po półgodzinnej drodze byliśmy na miejscu. Gdy weszliśmy do środka, od razu dostrzegliśmy stolik, przy którym siedzieli nasi przyjaciele, ale brakowało tam Louis'a i El. 

-Co tak długo?-zapytał Zayn.

-Musiałam się przebrać, uczesać, umalować. Wiesz ile to czasu zajmuję?-odpowiedziałam. 

-Ahhh...

-Idę po drinki. Nat pomożesz mi?-rzekł Liam. 

-Jasne. 

Wraz z Liam'em udałam się do baru. Zamówiliśmy kilka drinków i czekaliśmy na nie. W czasie gdy barman przyrządzał nam trunki, rozmawialiśmy na temat dzisiejszego koncertu. Po kilku minutach, odebraliśmy napoje i wróciliśmy do stoliku. Usiadłam na wysokim krześle i zaczęłam pić kolorowego drinka. Chłopaki rozmawiali, a ja ich słuchałam. 

-A tak wogóle to gdzie wywiało nasz kochaną parę?-w końcu zapytałam. 

-A myślałem, że to my jesteśmy najlepszą parą pod słońcem. -powiedział Horan i mnie pocałował. 

-Poszli się ,,przejść''. -opowiedział mi Liam. 

-Taaa.... Na pewno. -odrzekł Harry. 

Po wypiciu alkoholu, ruszyłam na parkiet. Nie chciałam siedzieć z chłopakami i słuchać ich dziwnych głosów. Tańczyła z wieloma osobami. A z każdym tańcem czułam się coraz lepiej. Gdy zmęczyłam się, udałam się w kierunku stoliku. Siedział przy nim tylko Zayn. 
-Dlaczego siedzisz tak samemu?-zapytałam. 
-Chłopaki poszli tańczyć, a ja jakoś nie mam ochoty.-powiedział. 
Szkoda mi go. Jestem prawie pewna, że tęskni za Perrie. Tak jak ja za Dawidem, czy Lottie. A właśnie. Ciekawe co u niej słychać. Jutro do niej zadzwonię. Przez dobre pół godziny siedziałam z mulatem i piłam kolorowe trunki. Bawiłam się świetnie. Po pewnym czasie do stolika dołączyli Liam, Harry i Niall. Widać było, że każdy był już pijany, no oczywiście oprócz mnie i Zayn'a. Wypiliśmy po jednym drinku i ruszyliśmy na parkiet. Tańczyłam cały czas z chłopakami. Gdy tańczyłam z Harry'm, Niall zaczął flirtować z jakoś blondynką o dużym biuście. Mam nadzieję, że nikt tego nie zobaczył. Jestem pewna, że Niall nie chciałby, aby wszędzie było tym, jak to spędza czas po koncertach i z kim się zabawia. Podeszłam do Niall'a.
-Niall, idziemy już. -powiedziałam. 
-Poczekaj mała. Rozmawiam sobie właśnie z Nicole. Ładna jest, prawda?-powiedział, lekko się chwiejąc. 
Blondynka, która miała się nazywać Nicole cały czas robiła jakieś zalotne miny w kierunku Niall'a i cicho się śmiała. Dopiero ją poznałam, ale już jej nie lubię. 
-Ja jestem ładniejsza. . Chodź.
Nie wiem dlaczego tak powiedziałam, ale Niall zaczynał mi powoli na nerwy działać.  Może i zachowuję się, jakbym była zazdrosna, ale tak nie jest. Przecież nawet nic do niego nie czuję. Chyba...  Po kilku minutach rozłączenia Niall'a i tej laluni, poinformowałam chłopaków, że wychodzimy z klubu. Chłopak nie był zadowolony, ale jeszcze bardziej był by, gdyby w gazetach pisano, o tym, że mnie niby ,,zdradza''. Na dworze robiło się coraz chłodniej. W czasie, gdy czekaliśmy na taksówkę, postanowiłam, że zapalę. Cóż, głód nikotynowy jest na prawdę nie do wytrzymania. Po krótkiej chwili przyjechała taksówka. 

                                                                      ~W hotelu~
Z trudem doprowadziłam pijanego Horan'a do holu. Nie wiem jak dam sobie radę, zaprowadzić do jego pokoju. Wiem! Zaprowadzę go do swojego. Co prawda, jest niżej tylko o 2 piętra, ale to nic. Będę miała go pod kontrolą. Dodatkowym problem jest to, że blondyn nie chce współpracować. Chyba wiecie o co mi chodzi. Po ciężkiej i długiej drodze do mojego pokoju padłam ociężała na łóżko. Obok mnie położył się Niall, który po krótkiej chwili zasnął. ja nie mogłam. Wstałam. Podeszłam do walizki i wyjęłam z niej szarą koszulkę z kolorowymi napisami. Przebrałam się w nią. Przez dobrą godzinę próbowałam zasnąć, ale nie wychodziło mi to. Próbowałam wszystkiego. Czytałam, weszłam na tt, oglądałam telewizję. Nic. Wrrr... Głupie strefy czasowe. Czasem mam ich po prostu dość. W końcu jednak udało mi się zasnąć. 

                                                                               ~Dwa tygodnie później.~
                                                                             Nowa Zelandia
                                                                            ~Oczami Natalie~
Tak! Wreszcie udało mi zrobić to, co obiecywałam sobie już od kilku miesięcy. I wiecie co? Moja fryzura jest po prostu za******a! Kolorek, a raczej kolorki są cudowne! Dodatkowo przycięłam włosy. Nigdy nie miałam tak cudownych włosów! Niektórzy mogą uważać, że to jest jakaś masakra, abstrakcja, co ta dziewczyna na głowie ma? itp. Postanowiłam również, że w razie czego zakupiłam doczepki do włosów. Wiecie jak dużo przez te dwa tygodnie się wydarzyło? Nie wiecie? To ja wam zaraz wszystko opowiem. Hmm... Zacznę może od tego, że stosunki pomiędzy mną a Niall'em są bardzo słabe. Cały czas się kłócimy, sprzeczamy i mamy do siebie jakieś pretensje. Nie wiem dlaczego tak się stało. Zaczęło się od tego, gdy poszłam z Josh'em na spacer, po którym pojawiły się zdjęcia z jakimś brukowcu. Za każdym razem, gdy spotkam się z jakimś chłopakiem, jest jakaś kłótnia. Nie rozumiem tego. A wiecie co jest najgorsze? To, że ja-ja chy-chyba si-się w ni-nim zak-zako-zakochałam. Ostatnim razem obiecałam sobie, że więcej już go nie pokocham. Chcecie wiedzieć dlaczego ,,ostatnim''? W ubiegłe wakacje, gdy przyjechałam do chłopaków na wakacje zakochałam się w nim. Na początku nienawidziłam ich. Uważałam, że chłopaki to przemądrzałe gwiazdki, którym woda sodowa do głowy uderzyła. Ale potem stopniowo zaczynałam się co do nich przekonywać. Jako pierwszego polubiłam Liam'a. Ale to do Niall'a poczułam coś więcej niż przyjaźń. Później przez dobre dwa miesiące nie mogłam o nim przestać myśleć. Do tego doszły jeszcze kłótnie z rodzicami i ,,przyjaźnie'', spowodowane tym, że znam chłopaków. Zaczęłam się ciąć. Potem palić. Chodzić na imprezy. Pić.  Przez pewien czas nawet ćpałam. Ale to trwało bardzo krótko. Przez te kilka miesięcy poznałam wielu chłopaków, ale żaden nie był idealny. Dopóki nie spotkałam Dark'a. Zakochałam się w nim. Moje życie odmieniło się wtedy. A potem jeszcze raz. I tak w kółko. Ale teraz, czuję, że to co kiedyś czułam do blondyna, powraca. Nie czuję się z tym dobrze. Kiedy go widzę, mam ochotę podejść do niego i się przytulić. A zaraz potem kłócimy się. To przykre i smutne. Z jednej strony chciałabym skakać z radości, a z drugiej płakać. Nie! Nie mogę wam się użalać. Może i moje życie jest do dupy, ale to nie wasz problem. Jestem pewna, że macie swoje problemy. W między czasie dostałam również od Louis'a wielki owal, ponieważ przyłapał mnie, gdy paliłam. Cóż, nałóg znów powrócił. Nigdy jeszcze nie widziałam takiego złego Lou, jak wtedy. Wydarł się na mnie, to prawda, ale po chwili podszedł do mnie, przytulił mnie i powiedział, że bym tego nie robiła. To było słodkie. Staram się nie palić, ale nie jest to takie łatwe.Jest! Wreszcie dotarłam do parku. Pewnie jesteście ciekawi co będę robiła? A więc, mam zamiar spotkać się z Josh'em. Ostatnio bardzo się zaprzyjaźniliśmy. To świetny koleś. Powolnym krokiem zmierzam do miejsca w którym mamy się spotkać. Jest! Widzę. Stoi obok dużej fantanny. Podeszłam do niego i zakryłam mu oczy.
-Zgadnij kto to?-zapytałam.
-Hmmm... nie wiem. - odpowiedział.
Zdjęłam ręce z jego oczy i obróciłam go w swoją stronę.
-Jak wyglądam?
-Natalie? To ty?
-Tak to ja! Jak wyglądam?
-Pięknie! Zresztą jak zawsze.
-Dziękuję.
Idziemy na spacer?-zapytał.
Pokiwałam głową. Szliśmy krok w krok. Cały czas śmieliśmy się.Josh opowiadał mi śmieszne historie z koncertów, prób. bawiłam się świetnie. Chłopak zresztą chyba też. Po krótkim spacerze usiedliśmy na ławce obok wielkiego drzewa. Dziś jest kolejny upalny dzień. Jeszcze 2 tygodnie i znowu będziemy w Londynie.
-Tęsknisz za rodzicami?Przyjaciółmi?-zapytał nagle z nie nacka.
-Czy tesknię? Tak. Ale nie za rodzicami. Najbardziej za moimi przyjaciółmi, Charollotte i Dawidem.
-Defikem?-chłopak próbował wymówić
-Haha... Dawid.
-Ohh... Trudne imię.
-Nie jest wcale trudne. -ponownie zaśmiałam się.
Między nami zastała cisza. Siedzieliśmy i wpatrywaliśmy się przed siebie.
-Dlaczego nie tęsknisz za rodzicami?
-Ostatnio dosyć mocno się pokłóciliśmy, o mój poprzedni związek. A wiesz co jest najgorsze? To, że oni tolerowali ten związek tylko dlatego, że moja matka mogła dzięki mojemu byłemu chłopakowi wybić się. To smutne prawda?-odpowiedziałam.
-Tak, to smutne. Współczuję Ci. -powiedział chłopak i przytulił mnie.
Trwaliśmy w uścisku przez kilka minut. W końcu Josh odkleił się od mnie i spojrzał mi prosto w oczy, które były pełne współczucia. Mówiłam wam kiedyś jakie piękne oczy ma ten chłopak? Takie cudowne. Nagle brunet zaczął się do mnie przybliżać. Nasze twarze były kilka centymetrów od siebie. W końcu na swoich ustach poczułam jego ciepłe wargi. To była taka magiczna chwila. Nie! Nie! Nie! Josh co ty zrobiłeś?!? Nie! Szybko odeszłam od niego i zaczęłam biec. Płakałam. Jak mogłeś to zrobić?!? Zrujnowałeś! Wszystko! Przez cały czas biegłam i płakałam. Staram się jak najszybciej znaleźć w apartamencie, w którym mieszkam wraz z chłopakami. Po dłuższym biegu wreszcie dotarłam do naszego tymczasowego apartamentu. Od razy pobiegłam do pokoju, którego dzieliłam razem z Niall'em. Rzuciłam się na łóżko. Cały czas płakałam. Dlaczego on to zrobił? Niby zwykły pocałunek, ale ja przecież kocham Niall'a, tak? A przynajmniej tak mi sie wydaje... Josh jest dla mnie tylko przyjacielem, ale ten pocałunek. To było cudowne. Nie! Ja kocham tylko Niall'a. A może tak sobie tylko mówię. Już sama nie wiem. Jak dobrze, że dzisiaj chłopcy mają koncert. Zamknęłam pokój. Zdjęłam z siebie ubrania, zostając w samej bieliźnie, położyłam się na łóżku i zasnęłam.


                                                                     ~Następnego dnia~
Uhhh.... Znowu te krzyki. Dlaczego chłopcy muszą być tacy głośni? Yhhh... No cóż... Leniwie podniosłam się z łóżka. Po drodze zgarnęłam jeszcze koszulkę, która założyłam i wyszłam z pokoju. W salonie, jadalni i kuchni panował ogromny bałagan. Gdy tylko wyszłam z mojej tymczasowej sypialni, piątka skierowała swoje oczy w moim kierunku.
-Natalie? Coś ty z włosami zrobiła?-wykrzyczał Louis.
-Yyy... Pomalowałam je i delikatnie ścięłam. Jak wyglądam. -powiedziałam i obróciłam się we wszystkie strony.
-Wyglądasz ładnie, pięknie do twarzy Ci z tymi włosami...-wszyscy mówili na raz.
-Dziękuję. A teraz powiedzcie mi kto tak nabałaganił?
--Yyy... No bo.... Skarbie... -próbował powiedzieć Niall.
-No...? Co zrobiliście?
-Ale nie będziesz się denerwowała, prawda?-tym razem rzekł Harry.
-No mówcie w końcu!
-No bo chcieliśmy przygotować śniadanie.
-I przy tym zrobiliście taki bałagan? Jak dzieci. Posprzątajcie to, a ja coś zrobię.
-Okej, ale Nat ubierz się. -powiedział jak zwykle Louis.
-Później. -powiedział i zaczęłam przygotowywać ciasto na gofry.
W czasie, gdy robiłam jedzenie, chłopaki sprzątali. Podczas, gdy czekałam na gofry, poczułam ręce na biodrach. Odwróciłam, się a moim oczom ukazała się szczęśliwa twarz Horana.
-Dlaczego nie sprzątasz?-zapytałam.
-Ponieważ, przyszedłem do Ciebie.
-Chłopcy patrzą.-powiedziałam i on właśnie wtedy mnie pocałował.
Przypomniałam sobie wczorajszy pocałunek Josh'a. Odsunęłam się od Niall'a. Dokończyłam robić gofry. Po półgodzinie wszystko było gotowe. Chłopaki posprzątali, a ja przygotowałam śniadanie. Chyba pierwszy raz, tak dobre gofry mi wyszły. Po śniadaniu podziękowałam chłopcom za towarzystwo i udałam się w kierunku mojej i Niall'a sypialni. Zabrałam potrzebne mi rzeczy i ruszyłam w kierunku łazienki. Chłopaki w tym samym czasie sprzątali po śniadaniu. Po wejściu do pomieszczenia, zamknęłam drzwi na klucz. Rzuciłam z siebie ubrania i weszłam pod prysznic. Po szybkim, orzeźwiającym prysznicu, ubrałam się, w wcześniej przygotowane ubrania. Włosy podsuszyłam i delikatnie polokowałam. Umyłam twarz, zęby i wzięłam się za delikatny, codzienny makijaż. Na twarz nałożyłam puder płynny, a potem puder w kompakcie, pod oczy dałam korektor, do tego jeszcze brązer i róż. Na oczy nałożyłam delikatny cień, oraz eyelaner. Usta pomalowałam delikatnie różowym błyszczykiem. Przejrzałam się jeszcze w lustrze i wyszłam z łazienki. Chłopaki siedzieli na kanapie przez telewizorem i oglądali jakiś film. Ponownie powróciłam do sypialni, ale tym razem odnieść koszulkę i wziąć torebkę i potrzebne rzeczy.Wraz z pełną torebką opuściłam całkiem spory pokój.
-Idę na miasto.Idzie ktoś ze mną?-wykrzyczałam.
-Ja idę z Tobą!-powiedział Niall. -Poczekaj chwilę.
W czasie gdy czekałam na blondyna, siedziałam na twiterze. Dałam kilku osobom follow i podpisywałam napytania. Czysta rutyna.Po kilku minutach Horan pojawił się gotowy. Wyszliśmy apartamentu. W czasie, gdy schodziliśmy na dół, do recepcji, rozmawialiśmy o tym , co będziemy robić. Niall jak nigdy, od pewnego czasu był dla mnie dość miły. Przy wejściu do hotelu, stało pełno fotoreporterów. Chłopak złapał mnie za rękę i namiętnie pocałował. Nagle przypomniałam sobie to, jak wczoraj pocałował mnie Josh i coś ukuło mnie w sercu. Ale dlaczego? To jak cudownie całował Niall, nie równało się z pocałunkiem Josh'a. Po chwili oprzytomniałam. Z trudem wyszliśmy z hotelu. Cały czas Niall ciągnął mnie za sobą, podczas gdy reporterzy robili nam zdjęcia i zadawali wiele pytań. Ale szybko udało pokonać. Na początku wybraliśmy się do centrum handlowego. Byliśmy w kilku sklepach, ale oprócz kilku kosmetyków nic nie kupiłam. Później wybraliśmy się na fasfooda. Nie zjadłam za dużo, ale coś musiałam, aby wziąć leki. Uhhh... Nie lubię mojej choroby. Po krótkiej przerwie ruszyliśmy dalej. Przez kilka godzin zwiedziliśmy na prawdę dużo, ale nie żałuję. Nigdy nie byłam w Nowej Zelandii, ale już ją polubiłam. W końcu zmęczeni opadliśmy na ławce. Przez kilka minut siedzieliśmy w ciszy, ale w końcu Niall odezwał się:
-Co wczoraj robiłaś?
Cho***a. Co ja mam mu teraz powiedzieć? Nie chcę, aby znowu wybuchła pomiędzy nami kłótnia.
-Spotkałam się z Josh'em. -powiedział bez żadnego przemyślenia.
-Co?
-No spotkałam się z Josh'em.
-Dlaczego ty tak często się z nim spotykasz?Sama wiesz, że nie chcę, aby pojawiły się jakieś plotki, że mnie zdradzasz z moim przyjacielem! Rozumiesz?!? Wiele razy Ci już to mówiłem!-wykrzyczał.
I znów kłótnia. Nie na widzę takiego Niall'a. Dlaczego on taki musi być? A najgorsze jest to, że ja go tak bardzo kocham. Cały czas o nim myślę. Chyba nigdy nikogo nie darzyłam tak mocnym uczuciem, jak jego.
-Wiesz co? Zdecydowanie wolę spędzać czas z nim, niż z Tobą! Co się stało? Dlaczego tak bardzo się zmieniłeś? Gdzie jest ten stary Niall, który wolał pójść ze mną do kina, niż wyjść na miasto, żeby wszyscy mogli robić nam zdjęcia. Nigdy nie powinnam się godzić, na ten udawany związek. -powiedziałam.
-To po o to zrobiłaś?!?
Ta kłótnia była chyba najgorsza ze wszystkich.
-Wiesz dlaczego? Bo Cię cho*****e kocham!
Gdy miałam już odchodzić, poczuł że ktoś łapie mnie za nadgarstki, przyciąga do siebie, a potem poczułam gorące usta na swoich. To Niall. ten pocałunek był inny. Namiętny, a zarazem taki delikatny. Tak, jestem tego pewna. Kocham go. Kocham Niall'a Horana. Kocham go najbardziej na całym świecie. Kocham go... Miałam wrażenie, ze ten pocałunek trwał całą wieczność, ale tak nie było. Po chwili blondyn odsunął się od mnie i popatrzył prosto w oczy.
-Ja Ciebie też kocham. -powiedział, przytulił mnie do siebie i pocałował. -Ja Ciebie też kocham....

------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Witajcie! Mam dla was nowy rozdział! Pomimo tego, że pod poprzednim rozdziałem nie było 3 komentarzy, ale i tak go dodaje. Smutno mi. To chyba pierwszy post, który od dawna nie został skomentowany. Dlaczego? Nie podobał wam się rozdział? Nie podoba wam się to jak pisze? Jeśli coś wam przeszkadza, to śmiało mówcie. Postaram się zmienić. Jest! Jest! Jest! Niall wreszcie to powiedział! Cieszycie się? Ja bardzo! Nie będę już więcej zanudzała, więc na piszę wam jeszcze tylko kilka słów i idę! dziękuję za wszystkie wejścia! Pozdrawiam! Całuski dla was!

Wasza Niewidzialna